ทำไมยังรักฟุตบอลหลังฟerdinand
ช่วงเวลาที่ทำให้ฉันหลุดรัก
ตอนฉันเก้าขวบ ปู่ของฉัน whispered, ‘เปเล่ไม่ได้เล่นฟุตบอล—เขาสร้างมันให้มีชีวิต’ ในตอนนั้น ฉันไม่รู้ว่าคลับคือสัญญาหรือค่าตลาด มันคือครอบครัว—เสียงร้องกลางดึกที่หน้าต่างบรูคลิน เมื่อพ่อฉันปิดทีวีแต่ปล่อยวิทยุไว้
ก้าวไปสู่ฤดูหนาวนี้: เฟอร์ดินานพูดบนยูทูบ—ไม่ใช่นักวิเคราะห์ แต่เป็นกวีแห่งความปรารถนา เขาพูดว่า: ‘เบอร์9? ฉันอยากให้ออเซเมญ’ และในขณะนั้น—I ก็รู้สึกเช่นกัน
ความเงียบที่อยู่ระหว่างคำพูด
พวกเขาเรียกมันว่าช่วงเวลาการย้ายทีม號9? แต่มันอาจคือชีพใจ? เมื่อเขาพูด ‘ฉันอยากให้ออเซเมญ’ เขาไม่ได้พูดถึงประตูกับเงินเดือน เขาบอกว่า: ‘ฉันยังเชื่อในเวทมนตร์’ และเวทมนตร์นั้น? มันดำรงอยู่บนโทนเหลืองเขียวเหนือริโอในยามเย็น
ไม่มีแฟนคนไหนเข้าใจเลยทำไมเราจึงร้องไห้เมื่อดูบราซิลแพ้—but เมื่อคุณเห็นแม่ใสเสื้อตัว—that’s when you know.
มรดกไม่มีลายเซ็น—มันดำรงอยู่
เฟอร์ดินานไม่ปฏิเสธออเซเมญเพราะเขาสงสัยความสามารถ—heปฏิเสธเพราะเขารักเขามากเกินไป—and maybe… นั่นแหละคือเหตุผลที่เราคงรักฟุตบอลหลังการแพ้โลกคาป
LunaEcho23
ความคิดเห็นยอดนิยม (2)
عندما سمعت أن فيرديناند لم يلعب الكرة… بل صنعها! شفتُه وهو يكتب كودًا بالليل، وقلت: “هذا ليس تمريرًا، هذا إيمان!” 🤯 الآن أفهم لماذا البكاء عند خسارة البرازيل؟ لأننا نبكي على الجوار… لا على النتيجة! فإذا كان ‘أوسمن’ هو الإجابة… فلماذا نشتري تذاكر؟ لأننا نحب الكرة بذكاء أكثر من موهبة! شاركني: هل تعتقد أن الفوز يعتمد على التحليل أم على الدعاء؟
Ferdinand không chơi bóng đá — anh ấy làm nó thở! Tôi từng nghĩ đó là hợp đồng thị trường… nhưng hóa ra là lời thì thầm của bà ngoại lúc nửa đêm ở Brooklyn! Bây giờ tôi hiểu rồi: yêu bóng đá không phải vì chiến thắng — mà vì nó… có hồn! Bạn đã bao giờ khóc vì một pha bóng mà không ai ghi lại? Hãy comment nếu bạn cũng từng nghe tiếng thì thầm từ chiếc radio cũ kĩ ấy!
