ทำไมยังรักฟุตบอลหลังฟerdinand
ช่วงเวลาที่ทำให้ฉันหลุดรัก
ตอนฉันเก้าขวบ ปู่ของฉัน whispered, ‘เปเล่ไม่ได้เล่นฟุตบอล—เขาสร้างมันให้มีชีวิต’ ในตอนนั้น ฉันไม่รู้ว่าคลับคือสัญญาหรือค่าตลาด มันคือครอบครัว—เสียงร้องกลางดึกที่หน้าต่างบรูคลิน เมื่อพ่อฉันปิดทีวีแต่ปล่อยวิทยุไว้
ก้าวไปสู่ฤดูหนาวนี้: เฟอร์ดินานพูดบนยูทูบ—ไม่ใช่นักวิเคราะห์ แต่เป็นกวีแห่งความปรารถนา เขาพูดว่า: ‘เบอร์9? ฉันอยากให้ออเซเมญ’ และในขณะนั้น—I ก็รู้สึกเช่นกัน
ความเงียบที่อยู่ระหว่างคำพูด
พวกเขาเรียกมันว่าช่วงเวลาการย้ายทีม號9? แต่มันอาจคือชีพใจ? เมื่อเขาพูด ‘ฉันอยากให้ออเซเมญ’ เขาไม่ได้พูดถึงประตูกับเงินเดือน เขาบอกว่า: ‘ฉันยังเชื่อในเวทมนตร์’ และเวทมนตร์นั้น? มันดำรงอยู่บนโทนเหลืองเขียวเหนือริโอในยามเย็น
ไม่มีแฟนคนไหนเข้าใจเลยทำไมเราจึงร้องไห้เมื่อดูบราซิลแพ้—but เมื่อคุณเห็นแม่ใสเสื้อตัว—that’s when you know.
มรดกไม่มีลายเซ็น—มันดำรงอยู่
เฟอร์ดินานไม่ปฏิเสธออเซเมญเพราะเขาสงสัยความสามารถ—heปฏิเสธเพราะเขารักเขามากเกินไป—and maybe… นั่นแหละคือเหตุผลที่เราคงรักฟุตบอลหลังการแพ้โลกคาป
LunaEcho23
ความคิดเห็นยอดนิยม (4)
عندما سمعت أن فيرديناند لم يلعب الكرة… بل صنعها! شفتُه وهو يكتب كودًا بالليل، وقلت: “هذا ليس تمريرًا، هذا إيمان!” 🤯 الآن أفهم لماذا البكاء عند خسارة البرازيل؟ لأننا نبكي على الجوار… لا على النتيجة! فإذا كان ‘أوسمن’ هو الإجابة… فلماذا نشتري تذاكر؟ لأننا نحب الكرة بذكاء أكثر من موهبة! شاركني: هل تعتقد أن الفوز يعتمد على التحليل أم على الدعاء؟
Ferdinand không chơi bóng đá — anh ấy làm nó thở! Tôi từng nghĩ đó là hợp đồng thị trường… nhưng hóa ra là lời thì thầm của bà ngoại lúc nửa đêm ở Brooklyn! Bây giờ tôi hiểu rồi: yêu bóng đá không phải vì chiến thắng — mà vì nó… có hồn! Bạn đã bao giờ khóc vì một pha bóng mà không ai ghi lại? Hãy comment nếu bạn cũng từng nghe tiếng thì thầm từ chiếc radio cũ kĩ ấy!
Фердинанд не бросил футбол — он его вдохнул. Когда я был девяти, мой дед сказал: “Пелэ не играл — он создавал игру”. Теперь я понял: “United’s 9?” — это не цифра, а эпифания ночи в Бруклине. Мы плачем не от поражения — мы плачем от того, что любовь к футболу сильнее чем контракт на трансферном окне. Кто ещё верит в магию? Я бы тоже хотел Осмэн… но без него у нас всё равно осталась душа.
